Projekt czterech domów szeregowych z rzędu znajduje się w jednej z najbardziej atrakcyjnych dzielnic mieszkalnych w Trondheim: Berg. Działka znajduje się na kilkumetrowym wzgórzu, z widokiem na sąsiedni kampus uniwersytecki - NTNU i otaczającą zieleń. Niezaprzeczalnym atutem tej lokalizacji jest także bliskość starego centrum miasta oraz połączenie infrastrukturą transportową. Dostęp do działki zapewnia bezpieczna, prywatna droga, która łączy się bezpośrednio ze ścieżką rowerową. Dzięki temu rozwiązaniu - działka położona w sercu dzielnicy jest doskonale połączona z innymi głównymi ulicami, ale jednocześnie nie jest narażona na nadmierny hałas lub duży ruch uliczny. Kolejną zaletą tego obszaru jest przyjazny charakter i nie ekspansywna architektura sąsiednich domów jednorodzinnych oraz piękno lokalnej przyrody.

Zachowanie charakteru dzielnicy i istniejącej struktury miejskiej było jednym z kluczowych czynników branych pod uwagę podczas procesu projektowania. Nowa architektura uwzględnia nie tylko ograniczenia budowlane narzucone przez biuro miejskie, ale także skalę, wysokość
i rodzaj otaczających budynków, a także stan powierzchni.

Forma domów, ich kaskady i częściowe zagłębienia w ziemi wynikają z kształtu i naturalnego nachylenia terenu, natomiast wielkość i skala budynków jest efektem regulacji i projektowania mających na celu optymalne wykorzystanie przestrzeni. Twórcza transformacja typowych cech funkcjonalizmu stworzyła architekturę, która wyraża trendy i preferencje współczesności. Ta szczególna odmiana ma ślady nowoczesnej estetyki i najnowszych osiągnięć technicznych, stając się wiarygodnym dokumentem swoich czasów. Czyste formy, płaskie dachy, duże przeszklenia, taras dachowy lub proste fasady bez ozdób - tak typowe dla tradycyjnego funkcjonalizmu - zyskały zupełnie nowy charakter.

Na reprezentacyjnej elewacji północnej główne wejścia do budynków zostały wyraźnie oznaczone. Są one sygnalizowane nie tylko materiałem wykończeniowym ściany - kamieniem naturalnym w ciemnym kolorze - ale także rzeźbiarską formą spiralnych schodów tuż nad nimi. Jego płynna, organiczna linia silnie kontrastuje z prostą i sześcienną strukturą budynku. Ponadto schody prowadzące na taras na dachu to elementy pełniące podwójną funkcję - schody prowadzące na drugą kondygnację i część płyty nad parterem. Niezależne wyjście na taras na dachu
z zewnętrznych schodów umożliwia swobodny dostęp do tarasu wszystkim mieszkańcom, bez ograniczania funkcjonalności i przestrzeni innych pomieszczeń. Ażurowa ściana wokół klatki schodowej tworzy ciekawy, przestrzenny kształt, który wieczorem tworzy niezwykłą grę świateł.

Podobny rodzaj strefy pośredniej między wnętrzem a przestrzenią zewnętrzną zaprojektowano po przeciwnej stronie budynku - na ścianie południowej. Balkony owinięte białą wstążką są dodatkowo zamykane ruchomymi panelami szklanymi, które chronią przed potencjalnym hałasem. Duże okna otwierają budynek na przestrzeń zewnętrzną, ale ponadto zapewniają dość prostą głębokość budynku i co ciekawe dzielą jego bryłę. Balkony na południowej ścianie otwierają się daleko, co podnosi walory estetyczne i optycznie poprawia przestrzeń mieszkalną.

Elementami, które znacznie łączą nową architekturę i otaczające środowisko, są fasady. Rodzaj zastosowanych materiałów decyduje
o ostatecznym charakterze i wyrazie nowej struktury. Biała rama otaczająca budynek tworzy ciekawy kontrast z resztą materiałów. Niemal czarny piaskowiec, ciemne ramy okienne i drewniana deska elewacyjna utrzymane w ciepłym brązowym odcieniu nawiązują do okolicznych tradycyjnych budynków. Dzięki tym rozwiązaniom obiekt nie jest dziwną bryłą w tej tradycyjnej przestrzeni, ale jego integralnym elementem, tworząc rodzaj pomostu między tradycyjną i nowoczesną architekturą.

Konsekwencja i spójność stylistyczna, które połączyły się w tym projekcie, tworzą wygodną i funkcjonalną przestrzeń do życia oraz tworzą nową płytkę z mozaiki miasta.